Appelweek afhouwen

In Grand Café De Zon aan de Kerkstraat in Goor twijfelde ik bij bestudering van het menu over een “zonnig 12 uurtje”. Het bestond uit een boerenomelet, een kroket, twee boterhammen en een huzarensalade. Inclusief een glas jus. Sinaasappel stond er voor de zekerheid achter. Misschien omdat de lunchgebruiker in Goor anders dacht dat hij een glas bruin vleesaftreksel had besteld. Om een kuiltje puree te vullen. En puree was niet inbegrepen in het twaalfuurtje. Vandaar. Ook zonder puree was de lunch trouwens zonnig genoeg.

Ik bestelde een kop koffie en las in de regionale courant dat het aantal geweldsmisdrijven in de gemeente Hof van Twente was gedaald. Er waren weliswaar meer incidenten gemeld, maar die waren over het algemeen met een sisser afgelopen.

Tot klappen was het niet gekomen, omdat de politie sinds een paar jaar een nieuwe aanpak hanteerde. Eerder en gerichter optreden. Dus niet afwachten tot twee vechtersbazen uit Markelo en Goor elkaar appelweek stonden af te houwen. Nee, de agenten zagen al lang van tevoren wanneer een twistgesprek uit de hand dreigde te lopen en grepen gericht in; door de potentiële vechtersbazen tot kalmte te manen en te wijzen op al het schoons dat er in de Hof van Twente, naast matten, te beleven viel.

Enfin.

Ik sloeg de krant dicht, waarop een man aan een tafeltje naast me vroeg of hij hem mocht lezen. Omdat ik mijn gezicht niet onmiddellijk in de passende uitnodigende plooi wist te krijgen, legde hij uit dat hij alleen iets wilde lezen over die inbraak in de kantine van de Goorse hondenvereniging. Politiehonden nota bene…

Ik gaf hem de krant, maar hij vond kennelijk niet wat hij zocht, want even later bracht hij hem terug. Geen nieuws, vroeg ik? Hij schudde het hoofd. Vorige week waren er aan de Wheeweg twee kettingzagen en vijf alarmpistolen verdwenen. Sindsdien sliep de vrouw slecht, hoewel ze aan de andere kant van Goor woonden.

Het aantal geweldsmisdrijven in de gemeente is gelukkig flink gedaald, stelde ik hem gerust. Hij haalde de schouders op. Je kon de vrouw niet overtuigen met cijfers en statistieken. Zij voelde de dingen nou eenmaal zo. Dat was een probleem met vrouwen. Daarom kon hij met haar ook niet over politiek praten. Hij kon nog zoveel feiten opnoemen, als zij die Jesse Klaver gewoon een leuke jongen vond, maakten die feiten totaal geen indruk. Niet dat hij iets tegen Klavertje had. Altijd nog beter dan Wilders, maar dat was dan ook net een wijf. Die deed ook niet aan feiten en cijfers. Alleen aan motorzagen en alarmpistolen.

Geplaatst in 2017, Columnist.