Droomvangers

Terwijl de kleinkinderen in de Enschedese Stadsherberg onder leiding van LaReina en LaSara droomvangers maken, vertelt opa Jan Terlouw hoe hij voor de oorlog op school leerde telefoneren.

Dat kunnen jullie je natuurlijk niet meer voorstellen, houdt hij zijn parochianen voor. Want jullie hebben elkaar niet meer nodig, vanwege al die nieuwe technologie.

Nadat de krasse democraat, gezeten in een vooroorlogse fauteuil, in vijftien minuten heeft uiteengezet hoe we in een paar honderd jaar onze bodemschatten erdoor hebben gejaagd en zijn gehoor deemoedig het hoofd buigt, houdt hij hen voor dat ze niet hoeven te wanhopen. Want we hebben de zon nog! En potverdriedubbeltjes, als we maar één procentje meer van die zonne-energie gebruiken, zitten we met z’n allen weer op elektrische rozen. Nu nog een beetje meer vertrouwen in elkaar en een onsje verdraagzaamheid en alles komt toch nog goed in 2017…

De droomvangertjes kijken even op van hun stadhuisvlijt. Wat bedoelt die ouwe heer precies? Dat je op school moet leren telefoneren? Dream on, man. Ze hebben trouwens nog anderhalve week vakantie. En dan is er op 12 januari het allereerste Drone Festival op de Oude Markt. Van droomvanger naar droneracer is voor Enschede maar een kleine stap in het nieuwe jaar.

Een kleine stap is het ook voor de deelnemers aan de traditionele nieuwjaarsduik in de vijver van de wijk Stroom Esch in Borne. Na vier jaar mogen we wel van een traditie spreken, houdt de voorzitter van de wijkraad de bibberende duikers voor. Hij duikt zelf niet mee. “En vergeet niet je traditionele soepmuts mee te nemen uit het water, want anders denken de hulpverleners van de EHBO dat er nog iemand in de vijver ligt en dat is niet de bedoeling.” Dan gaan de badjassen uit en springen de bierbuiken, de tattoos en de cellulitisbillen in de ijskoude vijver. De grapjas die zich als banaan heeft verkleed krijgt daarvoor als gepaste straf een jaarabonnement van sponsor Fit for Free.

Tja.

Stroom Esch is zo’n voorbeeldwijk waar Jan Terlouw met een gerust hart een touwtje uit zijn brievenbus kan laten hangen. De straten hebben namen als Boekweit en Haver en er wonen evenveel mannen als vrouwen in huizen die rond de drie ton kosten. Elk huishouden heeft gemiddeld één auto, het aantal westerse en niet-westerse allochtonen is verwaarloosbaar, evenals het aantal inbraken en diefstallen. Het één heeft uiteraard niets met het ander van doen. De wijkraad vergadert elke maand en na de traditionele kerstboomverbranding is het wachten op het traditionele eieren zoeken met Pasen. Vol vertrouwen en verdraagzaamheid.

Geplaatst in 2017, Columnist.