Een liberale zweefteef

Onlangs opperde het Tuindorpse VVD-raadslid Roel Kok het idee om de binnenstad van Hengelo middels een zweeftrein te verbinden met Plein Westermaat. Met je Billy’s in de kabelbaan om nog even te funshoppen in swinging downtown. Dat mag de ondernemers best wat kosten. Vond Kok.

Een paar dagen later lanceerde advocaat Peter Plasman zijn Niet-stemmerspartij. De doelgroep moet het gevoel krijgen er ook bij te horen, zonder overigens iets te hoeven vinden of zeggen… In Hengelo is dat overbodig, aan één luchtfietser die de niet-stemmer gelijk geeft, hebben ze daar voldoende. Roel is de naam van de Kok die zijn gebakken lucht in de keuken van het Lansink zo sterk weet te kruiden, dat er altijd weer nieuwsgierigen op de geur afkomen. Ook een kunst natuurlijk.

Toeval of niet, afgelopen week was ik met de verloofde in Wuppertal, waar al sinds 1901 een Schwebebahn functioneert als een zeer efficiënt openbaar vervoermiddel.

Wuppertal en Twente kennen een aantal overeenkomsten, maar ook verschillen. De belangrijkste overeenkomst is dat beide streken groot zijn geworden door de textielindustrie, die moest worden ondersteund door machinebouwers en dienstverlenende bedrijven.

Wuppertal ligt in het mooie en groene Bergisches Land; de Twentse steden liggen ook in een prachtig groen gebied. Enschede, Hengelo en Almelo zouden als stedenband net zoveel inwoners hebben als Wuppertal, dat eveneens bestaat uit een aantal kernen, waarvan Elberfeld en Barmen de grootste en van oudsher meest rivaliserende zijn.

Maar waar in Twente nooit een samenwerking tussen de steden van de grond is gekomen, was dat in Wuppertal wel het geval. Met name dankzij de Schwebebahn, die de verschillende steden op een heel bijzondere manier verbond, ontstond er een natuurlijke uitwisseling tussen de bewoners van de kernen, die anders nooit bij elkaar op de Kaffee zouden komen.

Als er in Twente een visionair was geweest die, zoals in Wuppertal in 1895 het geval was, opdracht had gegeven om een zweeftrein van Glanerbrug tot Wierden aan te laten leggen, hadden we al meer dan een eeuw kunnen profiteren van de synergie die dat zou opleveren. In plaats van elkaar voortdurend de speelruimte betwisten en ambtelijke scheten in elkaars gezicht te laten.

Eat your heart out, Roel Kok, de liberaal die niet over zijn eigen Westermaat kan springen en niet verder kijkt dan zijn Tuindorp lang is.

Enfin.

Ieder dorp krijgt de visionair die het verdient; maar laten we wel zijn, ook zonder zweeftrein had het al lang moeten lukken om een goed functionerende Twentestad, met verschillende kernen, tot een bestuurlijk geheel te smeden.

Het kan nog steeds, trouwens.

Geplaatst in 2016, Columnist.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *