De opbrengst van het eerste vaatje Hollandse Nieuwe ging dit jaar naar de stichting Het Vergeten Kind. Om een “maatjesgevoel” voor kinderen in opvanglocaties te creëren én het belang van gezonde voeding te benadrukken. Tot zover het Nederlands Visbureau.
Ook in De Lutte werd het kind in de Tukker op maat gevoeld en het belang van gezonde voeding benadrukt. Onze opvanglocatie was landgoedhotel De Wilmersberg, waar de jaarlijkse traditie van het haringhappen, borstkloppen en schouderklappen door ruim vierhonderd exclusief genodigden in ere werd gehouden.
Twente, voor al uw feesten en haringpartijen, roept de Twentse Ambassade in Amsterdam heel Holland dagelijks toe. Daarom werden de ambassadeurs, het echtpaar Albers De Vries, nog eens extra beklopt en beklapt. Dat hadden de mannen nooit verwacht, in navolging van illustere voorgangers als Herman Finkers en Annie Pierik, gelauwerd met een Zilveren Haring! Met of zonder uitjes, dat kon het ambassadepersoneel niet schelen. Tenslotte hadden ze er persoonlijk voor gezorgd dat de JSF ook over Twente vloog en dat de misstap van het bureau voor toerisme om Twente niet op de culturele metrokaart te zetten ongedaan was gemaakt.
Hulde.
Met een beetje fantasie ligt ook Twente aan Zee en is de haring een streekproduct, zoals de bakbloedworst van Wiggers of ‘t Broodje Verschrikkelijk van Joop aan de Deurningerstraat. Maar dan heb je er geen dames met hoedjes bij, zoals op De Wilmersberg.
Het haringhappen zelf heeft voor de onervaren genodigde iets ongemakkelijks. De happende man probeert het beest met zo min mogelijk zichtbare kauwbewegingen naar binnen te laten glijden. De onervaren vrouw beziet de vis met schrikogen, als ware zij getuige van een oneerbaar voorstel van meneer pastoor aan zijn misdienaartjes. Daarom waren Ank en Henk er om het goede voorbeeld te geven. De Commissaris der Koning, klein maar dapper, is qualitate qua een groots happer. Ook Henk, ex der Koninklijke Voetbalbond, hapt al jaren professioneel. Hij werd door Ank uitgeluid als voorzitter van de Haringparty. Maar daar trapte Henk niet in. Een voorzitter blijft, tot de laatste haring van boord is.
Dan toch liever naar Glanerbrug, waar we bij derdeklasser Eilermark gewoon in patat en hamburgers mochten happen, in afwachting van Edna 70, de koe van boer Schurink, die op het hoofdveld moest schijten.
Er moet een kunstgrasveld komen en daarom hadden de Vergeten Kinderen van Glanerbrug loten verkocht. Het winnende lot werd bepaald door de plek waar Edna haar eerste vlaai flatste. Daar hebben ze in de Brug geen schijtlollige ambassadeurs voor nodig. Bij Eilermark houden ze hun eigen broek op en laten de koe dritten. Tenslotte ligt Glanerbrug niet aan zee, maar aan de grens. En voor een Bratwurstparty bij Eilermark heeft niemand een uitnodiging nodig.