Völle Wille met elastiekjes

Vanwege verplichtingen van de verloofde waren wij onlangs in Borne, of Bônnu, zoals de inwoners van Borne (Bornenaren, Borner, Borneos?) het uitspreken. Het stadje, de enige groeigemeente in Twente, presenteerde zichzelf aan elkaar. Dat wil zeggen: de ene helft van de bevolking liep over een heuse catwalk voor het Gemeentehuis (gelukkig heeft Borne geen Stádskántóór ) om hun nieuwe kleren te laten zien aan de andere helft. Of de andere helft daarna ook op de catwalk mocht, weet ik niet, want we moesten rap naar het Kulturhus (Koel-toer-hoes, Kult-oer-huus?) Daar waren kulturliefhebbers samengekomen om Völle Wille smartlappen te horen zingen. “Völle Wille” is Twents voor ‘veel plezier’ en het koor bestaat uit vrouwen die dat zeer serieus nemen. Na afloop van de zang konden koorleden en luisteraars genieten van happetapjes uit alle delen van de wereld. We verslikten ons bijna in gebakken cavia uit Ecuador, in Zuid-Amerika een echte delicatesse. In Borne was het aaibare beestje helaas vervangen door een vegetarisch alternatief. Enfin.
Op de terugweg fietsten we via de F35 naar Hengelo, waar de fietssnelweg plots ophield en we van een koude kermis thuiskwamen. Bij het bungeejumpen was namelijk één van de elastiekjes gesprongen en dus was er bijna (ik zeg bijna…) een Monstertruck-scenario ontstaan. (Voor je het als B&W van Hengelo weet, staat haringwinnaar en reputatiemanager doctorandus Danny de Vries op de stoep, om je ongewenst advies te geven en ben je nog verder van huis…) Het stel dat in de Air Race Katapult zat hield slechts enkele kneuzingen over aan hun avontuur; het bezoek aan de Hengelse kermis was nota bene hun eerste echte date. Joey en Julia hingen vijf à tien minuten zo’n zes meter boven de grond te bengelen in hun kooi. Volgens Joey bleven ze allebei rustig, maar er was wel een moment dat hij zich afvroeg: gaat dit wel goed? Julia vond dat ze geweldig werden opgevangen door de eigenaar van de attractie… Opvangen is hier misschien niet helemaal het juiste woord, maar het koppel vond toch dat de kermisklant geen blaam trof. Dit had iedereen kunnen gebeuren, je kunt die elastieken honderd keer controleren, maar één productiefoutje en je bent het haasje. Helaas moet zoiets net weer op de kermis in Hengelo gebeuren, waar ze het toch al lastig genoeg hebben, omdat grote buur Enschede de een na de andere winkelketen naar de stad weet te lokken. En een Belgische investeerder die de kop van de boulevard gaat aanpakken. Chapeau.
Om de pijn te verzachten was er afgelopen weekend gelukkig een Zit Zak Zondag voor de inwoners van Hengelo. Daar kan niemand zich een buil aan of op vallen, moet de evenementencommissie van het centrummanagement (dat bestaat echt) hebben gedacht. Nu ze daar zonder kleerscheuren doorheen zijn gekomen, kunnen ze zich als commissie buigen over het ontwerp voor de nieuwe Boekelosebrug. Misschien eentje om van te bungeejumpen?