Om de grootste pop up galerie van Nederland in de voormalige V&D aan het Van Heekplein te bereiken, moest ik door een pop up van Bert Hesselinks superdrogisterij op de begane grond en een pop up van Berts superwoonaccessoires op de eerste verdieping.
Hoeveel tandpasta, shampoo en deo heeft een mens in zijn leven nodig? Als het aan Bert ligt veel meer. Die Grenze noemt hij zijn handel, maar dat is natuurlijk schijn. Wanneer hij Twente en de Achterhoek, waar hij inmiddels zestien vestigingen uitbaat, heeft afgetankt met gel, pampers, vim en haarspray, verlegt hij die Grenzen.
Na de Medikamente, de Parfumerie en Schöner Wohnen , richt hij zich op Kaffee und Kuchen, Butter und Eier en, waarom ook niet, Kunst und Kitsch.
Vandaar die kunsthandel op de tweede etage, waar we heel vroeger onze platen en boeken kochten op advies van Dicky Michon (inmiddels getransformeerd in de spirituele uitgever Atma Singh).
Enfin.
Kennelijk hebben we aan één Ootmarsum niet genoeg of aan één zondag Kunst in het Volkspark. Als het aan Bert ligt is het elke dag Galerie Die Grenze. Met respect voor Piet Brummelbos, wiens prachtige Twickelende lampobjecten als gloeiende bakens detoneren in een oerwoud van kakelbonte Cobra-epigonen. Gaat dat zien!
Nou ja, de pop up van Die Grenze is gelukkig begrensd tot acht maanden, waarna de Canadezen het pand overnemen en Bert op zoek moet naar een nieuw avontuur. Wat te denken van de eerste en mooiste V&D van de stad? Staat ook leeg en er kan bijna net zoveel Prodent en Colgate in als aan het Van Heekplein. Even poetsen en bingo, je ziet niets meer van het Werkplein.
Heel erg pop up is trouwens ook de kerstmarkt. Frohe Weihnachten die Grenze. Voor wie er één gemist heeft, ze zijn er volgend jaar opnieuw, met nog meer ballen van Bert, kleverige boompjes, ondeugende kerstmannetjes en dit jaar een manshoog verlicht Ros op het Stationsplein. Tienduizend euri had Enschede Promotie er voor over. Met een lullig hekje eromheen en cameratoezicht om dronken cowboys te beletten het Ros te bestijgen. Volgend jaar levert Bert tienduizend rossen voor een euro en niks geen hekjes of toezicht. Gewoon raamdecoratie voor heel Twente. Maar wel netjes twee aan twee, vanwege de dwangmatige symmetrie die onze vensterbanken kenmerkt. Twee sanseveria´s, twee kandelaars, twee kunstvazen met twee kunsttakken. En op Tweede Kerstdag twee schoonmoeders met twee glaasjes eierlikeur achter twee kunstkerstboompjes, gezellig nagenietend van hun twee kleinkinderen, die nog geen twee woorden hebben gezegd omdat ze dubbeldruk zijn met hun twee smartphones. Prettige Phonedagen.